Τα μοντέλα θεραπείας οικογένειας για τις ψυχικές διαταραχές βασίζονται στη θεωρία των συστημάτων. Το κάθε άτομο δεν συμπεριφέρεται ως απομονωμένη οντότητα μέσα στο σύστημα, αντίθετα, ακολουθεί ένα κυκλικό πρότυπο, όπου καµιά µεµονωµένη συµπεριφορά δεν είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα κάποιων γεγονότων. Οι συμπεριφορές σχηµατίζουν µια αλληλουχία κυκλικής αιτιότητας, χωρίς αρχή και τέλος(Ανδρουτσοπούλου, 2004, Carr,2008). Για το λόγο αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άσκοπη ή ακόμη και αδύνατη η κατανόηση της συμπεριφοράς ενός μέλους της οικογένειας, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά των άλλων μελών. Η οικογενειακή θεραπεία είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας που περιλαμβάνει όλα τα μέλη μιας πυρηνικής οικογένειας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέλη της ευρύτερης οικογένειας (π.χ. παππούδες, γιαγιάδες).

Ένας επαγγελματίας-εκπαιδευμένος θεραπευτής πραγματοποιεί πολλαπλές συνεδρίες, επιστρατεύοντας εξειδικευμένες τεχνικές, με στόχο να βοηθήσει να αντιμετωπιστούν σημαντικά ζητήματα που επηρεάζουν τη λειτουργία όλης της οικογένειας .Συχνά η προσοχή μετατοπίζεται από το άτομο(αναγνωρισμένο ασθενή) στις διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Στόχοι της θεραπείας είναι ,η ενδελεχής διερεύνηση από τον θεραπευτή, των οικογενειακών κανόνων, της συναισθηματικής εμπλοκής, των δεξιοτήτων αντιμετώπισης κρίσεων και διαχείρισης ανεπιθύμητων συμπεριφορών (που χρησιμοποιεί συνειδητά ή ασυνείδητα το σύστημα), των συμμαχιών και της επικοινωνίας των μελών ενός συστήματος, με σκοπό την κατανόηση και αποκατάσταση των δυσλειτουργιών που εμποδίζουν την ευημερία και εξέλιξη των μελών του. Παράλληλα αναδεικνύονται δυνάμεις και δυνατότητες των μελών της οικογένειας και μέσω πάντα της ψυχικής τους συναίνεσης, επιτυγχάνουν αλλαγές σε μεγάλο εύρος “προβληματικών περιοχών” (διαζύγιο, παραβατική συμπεριφορά, χρήση ουσιών, οριοθέτηση, συχνές συγκρούσεις κ.α.). Η οικογενειακή θεραπεία μπορεί επίσης να λειτουργήσει είτε ως ανεξάρτητη διαδικασία, είτε συμπληρωματικά στα πλαίσια της θεραπείας κάποιου μέλους της οικογένειας.